YENİMAHALLE...

Ankara’ya göç ettik.
Samsun’dan.
1960 yılında.
Haziran ayında…

Gerekli bir yer değiştirmeydi.
Ben Lise’ye başlayacaktım.
Kardeşim de Yüksek Öğrenimine…

İlk kez gidiyorduk.
Ankara’ya.
Hiç bilmiyorduk.
Bu büyük kenti…

Bize önermişlerdi.
Yenimahalle’yi.
Çünkü daha ucuz bir bölgesiydi.
Ülkenin Başkentinin…

Plânlanmıştı.
Yakın bir konut alanı olarak.
Ankara’ya Yenimahalle.
1949 senesinde...

Dönemin Ankara Belediye Başkanı.
Ragıp Tüzün tarafından…

Amaç belirgindi.
Ankara hızla gelişiyordu.
Gelişen bu kentin orta sınıfının.
Yerleşeceği bir alan gerekliydi…

Yenimahalle seçildi.
Amaç konut sahibi yapmaktı.
Ankara’nın.
Dar gelirli tabakasını…

Devlet memurlarına satıldı.
Yenimahalle’deki arsalar.
Ucuz fiyatlarla.
Ve de uygun taksitlerle…

Emlâk Bankası önayak oldu.
Yeni bir kent plânladı.
İki katlı ve bahçeli.
Sevimli mi sevimli evlikli…

3500 konut yapıldı.
Kısa zamanda.
Sahiplerine teslim edildi.
Hızla ve zamanında…

İlk toplu konut alanı idi.
Ülkemizin.
Bu özelliği ile.
Yenimahalle…

Biz kiracıydık burada.
Yenimahalle’de.
5. durak'ta.
Dereboyu sokakta.

No: 106'da…

Öncelikle herkes eşitti.
Yenimahalle’de.
Her aile ya işçi, ya memur.
Ya da emekliydi burada…

Lüks yaşantısı yoktu.
Hiçbir ailenin.
Arabası olan da yoktu.
Yazlığı olan da…

Yürünülerek inilirdi.
Ragıp Tüzün caddesine.
Sonra da binilirdi Troleybüs’e.
Ve gidilirdi ya Ulus’a veya Kızılay’a…

Buradaki yerel okullara giderdi.
"Tasada bir, kıvançta bir"di.

Tüm öğrenciler.

Ve "yoksullukta eşitti".
Bütün aileler…

Hemen herkes tanırdı.
Birbirini.
Dostluklar iyi,
Sevgiler çok büyüktü…

Semt Pazarı'mız vardı.
Tornet’lerle gidilip dönülen.
Sinemalar'ımız vardı.
Saygı ile girilen, keyifle eğlenilen...

Dünyanın merkeziydi.
Yenimahalleliler için.
5. Durak.
Her şeyi bulurduk orda muhakkak…

Sonra çok büyüdü Yenimahalle.
Karşıyaka eklendi önce.
Batıkent kuruldu.
Daha sonra…

Ümitköy, Çayyolu, Demetevler, Şentepe.
OSTİM, İVEDİK ve GİMAT Sanayi Bölgeleriyle.
Ve Atatürk Orman Çiftliği, Hipodromu ile.
Koca bir "ilçe" şimdi Yenimahalle…

Artık sokaklarını bile.
Tanıyamıyorum.
Şimdilerde.
Gittiğimde Yenimahalle’ye…

Koca apartmanlara dönüşmüş.
Meyve ağaçlı.
İki katlı.
Bahçeli evleri…

Alış Veriş Merkezleri.
Sanayi siteleri.
Yeni yerleşim yerleriyle.
Çok değişti Yenimahalle…

Sanırım o da arıyordur hüzünle.
Değişen yeni görüntüsüyle.
Eski dostluğu da, sevgiyi de.
Anılarımızdaki Yenimahalle…


Yenimahalle eski fotoğrafları:
https://photos.google.com/share/AF1QipOqYtArDG-_nEg_3kewqw5IDNyhLpJJHkIVe1AmF4wiDF4IwHZbMM5nsSsOPmOnjQ/photo/AF1QipPD97QCGRhXlaIZXQWsDgzVZ5AHh2-KXNWfChOl?key=QTZTRFdBQXFGbHlSY3NiMkJDaDJubGg4cEN4Uk93

.