YÜCEL TANYERİ

Ben, Yücel Tanyeri
Duydum ki merak ediyormuşsunuz,
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela hekimim, yani
Büyücü falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Lojmanda otururum,
Üniversitede çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır uşağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Orhan Veli ile Melih Cevdet'tir
En sevdiğim şairler.
Bir kızım vardır,
İki de torunum pek muteber;
İsmini söyleyemem
Çiçekle uğraşanlar bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya.
Onlar da bunlara benzer...


Beni, benden iyi anlatan Orhan Veli'ye teşekkürlerimle...

27 Nisan 2017 Perşembe

DİNAMO KİEV STADYUMU...



İFOD olarak Ukrayna'ya gittik.
6 gün oralarda kaldık.
Kiev ve Odesa'yı gezdik. 
Çok sayıda fotoğraf çektik...

Kiev de  II. Dünya Savaşı'nda.
Kalmış işgal altında.
Nazi Ordularınca.
1941-1943 yılları arasında...

Kiev'i geziyorduk.
Güzel yerlerini görüyorduk.
Çoğu yeri fotoğraflıyorduk.
Çok da keyif alıyorduk...

Ama benim büyük isteğim.
Dinamo Stadyumu'nu görmekti.
Orada bulunmaktı.
"Ölüm Maçı"nı yeniden yaşamaktı...

Bu maç 9 Ağustos 1942 tarihinde.
Alman işgalci askerleriyle.
Eski Dinamo Kiev sporcuları arasında.
Oynanmıştı Zenit Stadyumu'nda...

Maçı Kiev'in karma Start takımı.
5-3 kazanmıştı.
Ve bu maçı.
Arkadaşım Düşhekimi Yalçın Ergir anlatmıştı:
(okumak için lütfen tıklayınız:
http://www.ergir.com/2010/zafere_kacmak.htm)

Bizim Kiev'deki son günümüzdü.
Kiev II. Dünya Savaşı Müzesi gezilmişti.
Ancak arkadaşlar kaybedilmişti.
Çare Otele yalnız başına dönmekti...

Elde harita filan yoktu.
İngilizce anlaşmak çok zordu.
Sokak isimleri Kiril Afabesi ileydi.
Çaresiz 8-10 km yürünecekti...

Parklara girildi.
Dinyeper nehri görüntülendi.
Sayısız heykel fotoğrafları çekildi.
Dere tepe düz gidildi...

Sonra geniş bir parkın sonunda.
Ve bu parkın altında.
Karşılaştım küçük bir Stadyumla.
Ve onun yemyeşil sahasıyla...

Biraz aşağıya indim.
Giriş kapısına geldim.
4 futbolculu heykeli gördüm.
Hemen "Ölüm Maçı"nı anımsadım...

Görmeyi çok arzu ettiğim yer burasıydı.
Tesadüfen karşıma çıkmıştı.
75 yıl önce "Ölüm Maçı".
Bu Stadyumda oynanmıştı...

Gerçi aradan yıllar geçmişti.
Stadın adı değişmişti.
Yeni ismi.
Valeri Lobanovski Stadı olmuştu...

Savaş sonrası.
Dinamo Kiev takımı.
Yeniden kurulmuştu.
Ve başarıdan başarıya koşmuştu...

27 kez Ukrayna Şampiyonu olmuştu.
Futbolcusu.
Valeri Lobanovski ile de.
2 kez UEFA Kupası'nı götürmüştü müzesine...

Hiç kuşkusuz.
Böyle onurlu sporcularıyla.
Dinamo Kiev gibi bir takım.
Koşardı başarıdan başarıya...

Dinamo Kiev Stadyumu fotoğraflarım:


.